Reisverslag 7 (09-06-2014/12-07-2014)

Lieve allemaal,

tijd voor alweer mijn één na laatste reisverslag. Het "bijna" naar huis gaan komt nu steeds dichterbij en wat kijk ik daar met gemengde gevoelens tegenaan. Maar als eerst zal ik even vertellen wat ik de afgelopen maand zoal heb gedaan.

Allereerst begon vorige maand natuurlijk het WK en wat heb ik daar van genoten in Turkije. We hebben iedere wedstrijd samen met mijn collega's en onze gasten gekeken. In onze prachtige oranje kleding hebben wij ons team tot de laatste penalty aangemoedigd, helaas mochten we de finale niet halen (maar hopelijk maken we vanavond nog wel een mooie overwinning op Brazilië, SORRY CLEYTON).

Halverwege de maand juni realiseerde ik me ineens dat ik ook nog een deadline voor school had op 4 juli en dat ik nog vrij weinig had gedaan aan het schrijven van mij report. Hele dagen ben ik bezig geweest met alle resultaten verwerken, conclusies trekken en recommendations doen. Toen ik dan eindelijk mijn placement assignment af had, had ik er niet echt een heel goed gevoel bij. Normaal vind ik het altijd lekker om dingen wat eerder af te hebben, zodat ik het nog 100x na kan checken. Helaas was dat deze keer niet zo, omdat mijn deadline al een maand naar voren was geschoven in verband met de vakantie van mijn lerares. Hard werken en daarna toch met een vreemd gevoel mijn assignment ingeleverd. Een week later kreeg ik dan de uitslag: een 7.5 voor mijn assignment !! Wauw, wat was ik blij en wat heb ik dat die avond goed gevierd met een paar borreltjes (dat had ik wel verdiend na al dat harde werken).

Op dit moment duurt het nog 23 dagen voordat ik naar Nederland terug kom. Ik vlieg op 4 augustus om 06:15 uur vanaf Dalaman naar Istanbul en dan om 10:20 uur van Istanbul naar Amsterdam. Ik zal om 13:00 uur weer op Nederlandse bodem staan.

Aan de ene kant ben ik heel blij dat ik weer naar huis ga. Het lijkt allemaal wel heel leuk, maar een jaar is best lang. Gewoon weer even kind zijn, verzorgd en vertroeteld worden door pappie en mammie. M'n vriendinnen weer zien en weer slap ouwehoeren over van alles en nog wat. M'n eigen bedje, m'n eigen douche en ga zo maar door.

Maar dan aan de andere kant het harde besef dat je na een jaar lang in dit prachtige land weer terug moet naar Nederland. Het land waar ik zo ongelukkig word van de regen, het land waar alles op afspraak gaat, het land waar ik mijn saaie "normale" leven weer moet oppakken. Het besef dat je kei hard hebt gewerkt aan het opbouwen van een nieuw leven, veel nieuwe ervaring hebt opgedaan en vooral een hoop nieuwe mensen hebt leren kennen en dat je dat dan ineens allemaal zo achter moet laten alsof het niets is.

In het afgelopen jaar ben ik zoveel gegroeid als persoon, ik heb zoveel nieuwe dingen mogen leren en meemaken en ik hoop dat ik die ervaring mee kan nemen naar Nederland en vooral de persoonlijke vooruitgang.

Het zal best moeilijk worden denk ik, maar gelukkig heb ik nu nog 23 dagen om volop te genieten ! En natuurlijk komt ook Kyara de 22e nog voor een weekje naar Dalyan en wat ben ik daar blij mee. Nog eventjes lekker samen genieten !

Tot snel maar weer,

Liefs Tiffany